الماس‌های کنکوری

همان روزها اولین حس خوبم به کنکور پیدا شد! با خودم گفتم خوب است بهترین مهندس‌ها و پزشک‌ها و حقوق‌دان‌های کشور، فقط باهوش‌ترین ها نباشند. فقط کسانی نباشند که بیشتر پول کلاس را داشتند. پر امیدترین‌ها باشند.
ماراتن دراز کنکور، فرصتی برای غربال روحیه‌های محکم و قوی است! به دکتر، مهندس، معلم‌های سال‌ها ۱۴۰۴ و کمی آن‌ورتر برای پیشرفت ایران از همیشه امیدوارترم.
شخصیتی که توی طوفان‌های اخبار کنکور و تعویق تاریخ‌های برگزاری و به هم ریختن برنامه‌ریزی‌ها، توانسته نفس عمیق بکشد، دوباره برنامه بریزد و راه‌اش را ول نکند و حالا این روزهای نزدیک به امتحان هم بر خودش بیشتر مسلط باشد، برای خودش یک پا الماس شده! می‌شود از همین آدم‌ها که وقتی هزار دلیل برای ناله هست، یک دلیل برای امید و تلاش پیدا کند، وقتی همه از تاریکی می‌نالند، شمعی روشن کند! به این نوجوان‌ها می‌شود امیدوارتر بود. ​​​​​​​​​​​​​​