1- هر کدام از ما آدم‌ها یک دنیای مخصوص به خودمان داریم. دنیایی که فکرهایمان در آنجا شکل می‌گیرد و بعد بر اساس آن فکرها رفتار می‌کنیم. آدم‌هایی می‌توانند با هم ارتباطات بهتری داشته باشند که یا دنیایشان به یکدیگر نزدیک باشد و یا اگر نیست بتوانند دنیای طرف مقابلشان را بفهمند.
2- ما معمولاً به خاطر شرایط یکسان سنی و تحصیلی، با دوستانمان دنیاهای شبیه به هم داریم. ولی با پدر و مادر‌هایمان، دنیای متفاوتی داریم که به قول خودت چاره کار درک کردن است. اما بیشتر ناراحتیم که چرا بزرگترها ما را درک نمی‌کنند. درک نمی‌کنند که با بعضی حرف‌ها غرورمان جریحه‌دار می‌شود. درک نمی‌کنند با اینکه بزرگتر شده‌ایم، هنوز هم نیاز به توجه و کمک آن‌ها داریم.
3- حالا بیا یک‌بار هم که شده تلاش کنیم ما آن‌ها را درک کنیم و از دنیای فکری آن‌ها سر دربیاوریم. شاید این راه جدید کمک خوبی باشد.
4- بیا پدری را درک کنیم که حالا عیال‌وارتر شده و دغدغه‌هایش چندبرابر است. بیا پدری را درک کنیم که با خودش فکر کرده فرزند ارشدم دیگر بزرگ شده و از او انتظارات بیشتری دارد؛ برای همین بیشتر از قبل ایراد می‌گیرد. بیا پدری را درک کنیم که حس کرده فرزند نوجوانش حالا دیگر نیاز به استقلال دارد و برای همین کمتر به او کمک می‌کند.
5- بیا پدری را درک کنیم که دوست دارد با بچه‌هایش رابطه خوبی داشته باشد ولی روش آن را بلد نیست. بیا پدری را درک کنیم که فشارهای اقتصادی آن‌قدر درگیرش کرده که گاهی بغض‌های پنهان تو را هم نمی‌تواند ببیند.
6- بیا اینجا کنار من بنشین تا دنیای این روزهای پدرها را بیشتر درک کنیم. بعد که توانستیم قصه پشت رفتارهای خوب یا بدشان را حدس بزنیم و آرام‌تر شدیم، برویم یک چای دو نفره با پدر بنوشیم و این‌بار کمی صمیمانه‌تر حرف‌های دلمان را بزنیم.
nojavan7CommentHead Portlet