چه حرف قشنگی زدی... این روزها بیشتر از همیشه مسئول کار و برنامههایمان شده‌ایم.... کرونا با همه رنجی که با خودش آورده، خوبی‌هایی هم برایمان داشته است. یکی همین که شما گفتی؛ یعنی تمرینِ مسئولیت. اینکه هر روز باید غافل نبودن و برنامه داشتن را تمرین کنیم. حالا چه کنیم که بهتر به برنامههایمان عمل کنیم؟!
1- اولین قدم اینکه برنامه باید مال خودمان باشد. یعنی برطبق ویژگی‌ها، عادات و توان خودمان برنامه‌ریزی کنیم. مثلاً اگر عادت نداریم شب‌ها تا دیروقت درس بخوانیم و صبح‌ها سرحال‌تر هستیم نباید برای آخر شب‌ها برنامه‌ریزی درسی داشته باشیم. اگر فکر می‌کنیم لازم است تغییری در سبک زندگی و عادات‌مان بدهیم این تغییرات باید خیلی آرام به برنامه اضافه شود. مثلاً اگر می‌خواهیم صبح‌ها زودتر از خواب بیدار شویم هر هفته فقط یک ربع زودتر بیدار شویم تا بدنمان هم با این تغییرات هماهنگ شود.
2- نکته دیگر اینکه چون ما انسان‌ها ابعاد مختلفی در وجودمان داریم، برنامه‌ریزی‌ها هم نباید تک بعدی باشد. باید هم درس باشد، هم عبادت باشد و هم تفریح و ارتباط با والدین و دوستان.
3- سعی کنیم برنامه‌ریزی‌مان طولانی‌مدت نباشد. چون در این صورت با یک روز عقب افتادن از برنامه، کل هفته یا ماه را از دست داده‌ایم. پس بهتر است در عین حال که اهداف بلندمدت را در ذهن داریم، برنامه‌ها روزانه باشد یعنی هرشب قبل از خواب برای روز بعد، برنامه‌ریزی کنیم.
4- برنامه می‌تواند به جای ساعت‌محور بودن، عمل‌محور باشد. یعنی اینکه هرشب کارهای ریز و درشتی که قرار است فردا انجام دهیم را یادداشت کنیم و روز بعد سعی کنیم در ساعات مختلف کارهای‌مان را انجام دهیم. به این ترتیب هم استرس کمتری داریم هم بر اساس شرایط و رغبت‌هایمان عمل می‌کنیم.
5- هر روز قبل از برنامه‌ریزی و نوشتن کارهای فردا، چند دقیقه‌ای برنامه روز قبل را ارزیابی کنیم. ببینیم چند تا از کارها تیک خورده و انجام شده است. دلیل انجام نشده‌ها چه بوده است. اگر برنامه خارج از توان واقعی ما باشد بعد از دو سه روز ارزیابی متوجه اشکال کار می‌شویم. مزیت دیگر ارزیابی این است که حتی می‌توانیم خودمان را تشویق یا تنبیه کنیم.
6- در آخر هم بیا یک وقت‌هایی با خودمان مدارا کنیم. بالاخره به قول خودت ما عادت نداشته‌ایم به این سبک، که خودمان مسئول کار و برنامههایمان باشیم، زندگی کنیم. پس گاهی ممکن است کسل شویم، دلمان بگیرد، حوصله‌مان سر برود و برنامه‌ها کامل انجام نشوند. اگر در این موقعیت‌ها مدام خودمان را سرزنش کنیم و کلافه شویم، انگیزه تلاش دوباره را هم از دست می‌دهیم. پس بیا در چنین موقعیت‌هایی کمی با خودمان مهربان‌تر باشیم.
nojavan7CommentHead Portlet