1- چه قدر خوب است که شما نسبت به آینده، احساس مسئولیت و دغدغه داری و تلاش می‌کنی آینده تحصیلی و شغلی بهتری را برای خودت رقم بزنی و چه قدر خوب تشخیص داد‌ه‌ای که حرکت در مسیر علاقه می‌تواند انگیزه‌بخش باشد و ما را به اهدافمان نزدیک‌تر کند. و بازهم چه قدر خوب که توانستی خودت را بشناسی و علاقه‌هایت را پیدا کنی.
2- یکی از روش‌هایی که می‌توانیم تشخیص بدهیم شناخت ما از خودمان چه قدر واقعی و کامل است، همین استفاده از تجربه خانواده، دوستان و معلم‌هاست. مثلاً خانواده معمولاً شناخت خوبی از ویژگی‌های شخصیتی و روحیات ما دارند اینکه چه چیزی بیشتر از همه ما را خوشحال می‌کند و یا اینکه چه موقعیت‌هایی ما را به هم می‌ریزد. در چه‌کارهایی موفق‌تر هستیم و با انرژی بیشتری به سراغ آن کارها می‌رویم. چه ظرفیت‌ها و استعداد‌های پنهانی داریم که هنوز دنبال شکوفا کردنشان نرفته‌ایم و... خلاصه آدم‌هایی که سال‌هاست در شادی و غم کنارمان زندگی می‌کنند هم بیشترین شناخت را می‌توانند نسبت به ما داشته باشند و هم بیشترین دلسوزی و دغدغه را دارند.
3- یکی از مزیت‌های دیگر تجربه خانواده، این است که آن‌ها با فضای شغلی و فرهنگی جامعه آشنا هستند. چون اگرچه علاقه برای موفقیت خوب است ولی کافی نیست و جوانب دیگر را هم باید در نظر داشت. مثلاً بدانیم چه رشته تحصیلی منجر به مشاغلی می‌شود که موردنیاز جامعه هست و یا هر شغلی چه ویژگی‌هایی دارد و آیا آن ویژگی‌ها با شرایط روحی و جنسیتی و حتی جسمی ما چه قدر سازگاری دارد.
4- راستی چه قدر خوب است که خانواده‌ای داری که سرنوشت و آینده تو برایشان مهم است و نسبت به تصمیم‌گیری‌های تو، بی‌تفاوت نیستند. مطمئناً اگر در مورد علایق و هدف‌هایت با آن‌ها گفت‌وگو کنی، هم نگاهتان به یکدیگر نزدیک‌تر می‌شود و هم تمرینی می‌شود برای مدیریت اختلاف‌نظرهایی که ممکن است در مسیر زندگی با افراد مختلف داشته باشی.
5-درکل «تصمیم‌گیری» یک تجربه مهم و شیرین است که از این به بعد خیلی با آن مواجه خواهی شد. برای اینکه یاد بگیری چطور تصمیمات بهتری بگیری، چطور اختلاف‌نظر با خانواده‌ات را مدیریت کنی و چگونه مسئولیت عواقب تصمیماتت را بپذیری، می‌توانی از راهنمایی مشاوران مدرسه هم استفاده کنی.
nojavan7CommentHead Portlet