اگر شما هم یکی دو تا از این هم‌کلاسی‌ها دارید، بیایید چند یادآوری مهم را با هم مرور کنیم. اول اینکه وقتی برقراری یک ارتباط ذهنتان را این‌گونه مشغول می‌کند از خودتان بپرسید من این ارتباط را برای چه می‌خواهم و دنبال چه‌چیزی هستم؟ اگر دنبال آرامش هستم که قاعدتاً باید بی‌خیال ارتباط با افرادی بشوم که این‌همه متفاوت هستند. باید سراغ افرادی بروم که شباهت بیشتری با یکدیگر داریم، ولی اگر عاشق چالش و هیجان هستید یا دغدغه اثرگذاری دارید و این توانمندی را در خودتان احساس می‌کنید، پس شما باید برای ارتباط با این افراد حتی اگر چند صد کیلومتر دورتر باشند تلاش کنید.
یک جای مهم ذهنتان این جملات را سنجاق کنید که هیچ‌وقت شروع ارتباط نباید از نقاطی باشد که با یکدیگر تفاوت دارید، اشتراک ندارید یا بدتر از همه اختلاف دارید. برای قطاری که قرار است حرکت کنید اول ریل‌گذاری را انجام بدهید. ممکن است زمان زیادی از شما بگیرد، ولی ارزشش را دارد. بعد که از استحکام ریل مطمئن شدید، می‌توانید قطار را حرکت بدهید. منظور اینکه فضای امنی برای یک دوستی صادقانه ایجاد کرده باشید و او در کنار شما احساس راحتی کند.
آدم‌ها همیشه از اینکه آن حوزه‌ای که در آن احساس مهارت می‌کنند یا علاقه دارند توسط یک نفر مورد توجه قرار بگیرد و با آن‌ها صحبت شود احساس خوبی دارند. دنبال علائق آن هم‌کلاسی بگردید. ممکن است کشف کنید که او مثلاً خیلی اهل فیلم است یا نرم‌افزارهای ساخت پوستر را بلد است یا ورزشکار است و ... در همین فضا با او شروع به گفت‌وگو کنید و حتی از او مشورت بگیرید. البته خوب می‌دانید که حواستان باشد نقاط ضعف او یا افکار اشتباهش روی شما تأثیری نداشته باشد. خودتان را به خدا بسپارید.
فراموش نکنید برقراری چنین ارتباطی، صبوری لازم دارد. صبور باشید و آرام‌آرام فضای امن دوستی را دست و پا کنید، به وقتش فرصت اثرگذاری هم فرامی‌رسد.
nojavan7CommentHead Portlet