سفره جان

نزدیک افطار است. چشم‌هایم در سفره رنگی‌رنگی مامان گیر افتاده است. نگاهی به سفره می‌اندازم، نگاهی به ساعت! منتظرم اذان شود تا در شله‌‌زردهای تزئین شده مامان شیرجه بزنم.

بابا که متوجه نگاه‌های پُراشتهای من به سفره شده است کنارم می‌نشیند و می‌گوید آدم‌ها در برابر سفره چند واکنش متفاوت دارند. بعضی‌ها مثل سعید که همیشه کار دارد، وقت ندارند پای سفره بنشینند و به قول خودشان حالا بعداً یک چیزی می‌خورند.

بعضی‌ها هم مثل نیما معده‌شان را با چیپس و پفک و فست‌فود و این‌جور چیزها پُرکرده‌اند و بی‌اشتها شده‌اند، آن‌قدر که غذاهای رنگارنگ و جذاب و خوشمزه سفره به چشمشان نمی‌آید.

عده‌ای هم مثل خدا بیامرز پدربزرگم که خیلی خوش‌اشتها هستند، وقتی پای سفره می‌نشینند، لقمه‌های کوچک می‌گیرند، آن‌ها را خوب می‌جوند و سراغ لقمه بعدی می‌روند.

حرف‌های بابا تمام نشده که صدای اذان بلند می‌شود. مامان یک لقمه پنیر و سبزی دستم می‌دهد و می‌گوید تو جز کدام دسته هستی؟!

از خودم می‌پرسم، واقعاً من جزو کدام دسته‌ام؟

(برگرفته از بیانات آقا در دیدار با اعضای هیئت دولت در 17 مهر 84)

ماه رمضان مثل سفره است. یک سفره که روزه و قرآن و دعای افتتاح و ابوحمزه و یاعلی و یاعظیم، همه و همه غذاهایش هستند. از این سفره لقمه‌های کوچکی که خوب هم جویده شود حسابی جذبِ جانت می‌شود.
اگر می‌خواهی از سفره ماه رمضان خوب‌تر استفاده کنی، در ماموریت #سفره_جان با نو+جوان همراه شو:

دعای ابوحمزه ثمالی که به نقل از امام سجاد علیه‌السلام در مفاتیح آمده است را بخوان. یکی از فرازهای دعا را انتخاب کن. ترجمه این فراز را به قلم نوجوان گونه خودت بازنویسی کن و با دوستانت به اشتراک بگذار.

به صفحه «خودم» در #نرم‌افزار_موبایلی نو+جوان برو، حالا یک + کوچک کنار صفحه سمت راست می‌بینی، روی آن کلیک کن. در قسمت موضوع، مأموریت را انتخاب کن و در قسمت بارگذاری متنت را بارگذاری کن.

راستی! درباره این مأموریت با دوستانت صحبت کن و آن‌ها را به مأموریت #سفره_جان دعوت کن.