چگونه در فضاهای مختلف شخصیت اصلی خودم را حفظ کنم؟

1- یکی از پیش‌آمدهای طبیعی دوره نوجوانی سردرگمی‌های هویتی است و همین سردرگرمی، مقدمه مناسبی است برای آنکه در آینده هویت منسجم و خوبی داشته باشید. 
2- این موضوع در دوره نوجوانی کاملاً معمول بوده و همه نوجوان‌ها آن را تجربه می‌کنند. این موضوع یک بیماری نیست، اختلال نبوده و اصلاً هم عجیب و غریب نیست. نوجوان در حقیقت در حال تمرین و امتحان نقش‌های مختلفی برای خود است. قرار است با این تمرین و امتحان‌ها برای هویت آینده به جمع‌بندی برسد. می‌خواهد بداند خودش را باید چگونه تعریف کند؟! 
3- جمع‌بندی که از این راه حاصل می‌شود به عنوان یک باور مسلم تعیین‌کننده است که در آینده همه استعدادها را در جهت آن‌ها هدایت می‌کنیم. این مسیر کسب یک هویت فردی منسجم است. تا اینجا دانستیم که آنچه کرده‌اید کاملاً طبیعی است. 
4- حالا سؤال این است که چرا خودمان را نپذیریم و بخواهیم خلاف ویژگی‌های شخصیتی خود رفتار کنیم؟ بخشی از ویژگی‌ها ارثی بوده و بعضی در نتیجه تربیت به دست آمده‌اند. مثلاً اگر من درون‌گرا هستم، به احتمال زیاد از اجدادم به ارث برده‌ام، چرا باید این فشار را وارد کنم که برون‌گرا ظاهر شده و به خاطر این فشار احساس تنش کنم؟
5- توصیه ما این است: ویژگی‌های خودِ واقعیمان را بپذیریم و اگر جایی احساس نقص می‌کنیم با آموزش و تمرین آن را رفع کنیم. به عبارت دیگر هر فردی در هر زمینه‌ای که احساس ضعف می‌کند باید آموزش‌های لازم را ببیند. مثلاً مطرح کننده سؤال نیاز دارد مهارت ابراز وجود، جرأت‌ورزی و فن بیان را بیاموزد. 
6- پس به ماجرا این گونه نگاه کنیم که خودم را می‌پذیرم ولی جاهایی نیاز هست بیشتر بگو بخند کنم، از حق خودم دفاع کنم یا قدرت بیان داشته باشم. برای چنین مواردی تمرین می‌کنم.
7- این معنی‌اش چند هویتی بودن نیست بلکه من آدم درون‌گرایی هستم که به وقتش توانمندی‌های لازم را هم دارم و آموزش‌های مورد نیاز را می‌گذرانم تا نقاط ضعفم اصلاح شود.