چطور نا‌امیدی‌هایم را درمان کنم؟

1- آدم‌ها معمولاً دو تا دست دارند، دو تا پا، دو تا چشم. از این جهت ‌شبیه هم هستند. ولی وقتی توی راهروهای درونشان قدم می‌زنی، می‌بینی مثل اثر انگشت، هرکدام یک مدل مخصوص است. کاملاً متفاوت با بقیه، کاملاً منحصر به فرد. همین که به خصلت‌های بارزت اشاره کردی، نشان می‌دهد متوجه تفاوت‌های بین ما موجودات دوپا (!) شده‌ای. خب، یک جاهایی خوبی، یک جاهایی هم نقطه ضعف داری تا اینجا قبول؟
2- علت این زود ناامید شدنت هر چه هست از یک جایی به بعد، نمی‌شود بنشینیم و سر ژنتیک یا تربیت‌مان ناراحت بوده و توی سرمان بزنیم. آدم بالغیم و باید بپذیریم نقاط قوت و ضعف داریم و یک فکری برای هر روز، کامل‌تر شدن کنیم. و اما چاله چوله‌ای به نام زود ناامید شدن: کاغذ و قلم آماده؟ حرکت!
3- روزهای بد، حال‌های بد، وقت شکار فکرهاست! هر وقت سراغت رسید، بدو برو سراغ کاغذ، بنویس چه اتفاقی افتاده، چه احساسی داری و چه فکری دارد از سرت عبور می‌کند. شکار کردن فکرها اول راه ساده نیست. کم‌کم با تمرین، شکارچی ماهری می‌شوی. بعد از اینکه مدتی به شکار گذشت، یک دفترچه پر و پیمان داری.
4- یک روز خوب که حال دلت حسابی منطقی و آفتابی است، سراغشان برو و مثل بازپرس، در مورد درستی‌شان فکر کن. شاید بین‌شان نوشته باشی: «من به هیچ دردی نمی‌خورم.»
5- از جمله‌ها بخواه از خودشان دفاع کنند! شواهد مثبت و منفی پیدا کن. مثلاً برای این جمله باید بگردی ببینی واقعاً هیچ کار مفیدی تا به حال نکرده‌ای؟ بگرد و فرض کن آیا فرد دیگری این جمله را گفته، سعی کن درستی یا نادرستی‌اش را به خوبی بررسی کنی. بعد نتایجش را بنویس. توی این تمرین اصلاً دنبال مثبت فکر کردن و نیمه پر لیوان را دیدن، نیستیم. می‌خواهیم کل لیوان را ببینی؛ منطقی و بدون تعارف.
6- وقتی حسابی به حساب دفترچه رسیدی، وقت شلیک نهایی رسیده. روزهایی که حال دلت ابری است، وقتی همان فکرها دوباره سبز شدند، دفترت را بیاور، نتایج فکرهای منطقی‌ات را به سمت جمله‌های منفی اشتباه پرتاب کن. سخت است! ولی با تمرین، کم‌کم به درونت مسلط می‌شوی.
کم‌کم، می‌بینی همین نقطه ضعفت، تبدیل به نقطه قوتت شده.
7- راستی! در مراحل مختلف می‌توانی از مشاور مدرسه‌تان کمک بگیری. راستش تنهایی اول کار کمی سخت است. ولی در متن سؤال گفته بودی پرتلاشی، پس عجالتاً ریش و قیچی را می‌دهم دست خودت.
پی نوشت: از مشاوره تغذیه، اصلاح مزاج و کمبود ویتامین‌ها غفلت نکن!