کتابی برای تمام دختران سرزمینم، ایران!

دختران آفتاب، داستانی است درباره گروهی از دخترانی که همراه مربی‌شان به یک اردوی ده روزه زیارتی می‌روند. دخترانی عازمِ مشهدالرضا! ثریا که وصله ناجور جمع است، عاطفه شوخ و شنگ، فهیمه فرنگ رفته، راحله فمینیست، سمیه فضای فکری مذهبی دارد و مریم که قصد فرار از خانه را داشته! تیپ‌های شخصیتی متفاوت بچه ها و شرایط مختلف زندگی‌شان باعث بحث ها و تنش ها و گفت‌وگوهایی می‌شود که فاطمه به آن‌ها جهت مثبت می‌دهد و با همراهی و همدلی بچه‌ها را در کنار هم نگه می‌دارد.
فاطمه، مربی بچه‌هاست که مسئولیت برگزاری اردو را به عهده دارد. او خانمی پخته، خوشرو و آگاه است و با بچه‌های گروه ارتباط خوبی دارد. داستان از زبان مریم بازگو می‌شود. او از بی‌توجهی مادرش به خانواده و کارکردن زیاد او شاکی است. در خانواده او یک گسست عاطفی وجود دارد و مریم برای تنبیه والدینش تصمیم می‌گیرد چند روزی بی‌خبر، خانه را ترک کند، اما مسیرش را با اردو رفتن در دقیقه نود عوض می‌کند و وارد داستان‌های جذاب و ریز و درشتی از شخصیت‌های داستان می‌شود. 

دختران آفتاب، از آن دست رمان‌هایی است که هزار و یک سوال بی‌جوابت را در روند داستان پاسخ می‌دهد. اصلا به این مدل کتاب می‌گویند: داستان مقاله! می‌دانید چرا؟ علتش این است که خیلی از مباحثی که بین شخصیت‌های داستان مطرح می‌شود، بر اساس مقالات و منابع معتبر علمی نوشته شده است. این رمان در قالب گفت‌وگوهای دوستانه و تربیتی به سوالات شما با موضوعاتی مثل حجاب و حیا، رابطه دختر و پسر، تفاوت زن و مرد، اشتغال و جایگاه اجتماعی زنان، ارث و دیه، قضاوت و حکومت زنان، فمینیست، زن در غرب، زن در اسلام و ... پاسخ می‌دهد. نویسندگان آن دکتر اميرحسين بانكي‌پور، بهزاد دانشگر و محمدرضا رضايتمند، کتاب را در14 فصل و 473 صفحه نوشته‌اند. بد نیست بدانید که نوشتن آن حدود سه سال طول کشیده و اولین بار سال81 چاپ و منتشر شده است.

«پس از نزدیک سه سال توانستم در این روزها -ایام شهادت حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها- این کتاب را بخوانم. در میان کتاب‌های داستانی که هدفش طرح مسائل فکری است، این بهترین کتاب از نویسنده‌ای ایرانی است. طرح کلی داستان و درونمایه‌های داستانی آن خوب و شیرین است. حرف‌ها هم قوی و منطقی است. / (روزهای نیمه‌ی خرداد ۸۷)»