سفر به قبله

خواندن سفرنامه خوب گاه به‌اندازه سفر رفتن برایمان حرف دارد. «سفر به قبله»  سفرنامه حجِ هدایت الله بهبودی است که با قلم ساده، روان و صمیمی،‌ حال و هوای آن روزهای خود را روی کاغذ ریخته است. با این کتاب آن‌قدر به او و همسفرانش نزدیک می‌شوید و چنان از حال درونی خودش شفاف و خوب حرف می‌زند که انگار قلبش را دقایقی به شما قرض داده باشد. همین باعث می‌شود میخ‌کوب این کتاب ۶۱ صفحه‌ای شده و یک‌روزه تمامش کنید؛ ولی افسوس بخورید که کاش بیشتر می‌نوشتی آقای نویسنده!

آقا این کتاب را خوانده و در مورد آن نوشته‌اند: «این کتاب مرا باز در شور و حال حسرت آلود زیارت خانه‌ خدا و حرم رسول‌الله(ص) فروبرد. شور و حال و اشتیاقی که دیگر امیدی هم با آن نیست. تا به یاد دارم -از سال‌های دور جوانی- هرگز دل خود را از آتش این اشتیاق، رها نیافته‌ام. اما حتی در دوران سیاه اختناق که هر روحانی بامعرفت و بی‌معرفتی، با رغبت و یا حتی از سر سیری، آسان می‌توانست در خط حج قرار بگیرد.. و من نمی‌توانستم! یا بهتر بگویم: هیچ حمله‌دار و رئیس کاروانی از ترس ساواک شاه، نمی‌توانست و جرأت نمی‌کرد نام مرا در فهرست حاجی‌های خود -چه رسد به‌عنوان روحانی کاروان- بگذارد. بله، حتی در آن دوران سخت هم دلم از امید زیارت کعبه و بوسه زدن بر جای پای پیامبر(ص) در مکه و مدینه، خالی نمانده بود.. و این امید، اگرچه با حج ده روزه‌ سال ۵۸ که به فضل شهید محلاتی قسمتم شد، برآورده گشت، اما آتش آن شوق سوزنده‌تر و مشتعل‌تر شد.. در سال‌های ریاست جمهوری چشم امید به پس از آن دوران دوخته بودم.. اما امروز..؟ شور و اشتیاقی بی‌سکون و امیدی تقریباً فرو مرده.. تنها تسلا به خواندن این‌گونه سفرنامه‌ها یا شنیدن آن‌ها است که خود بازافزاینده‌ شوق نیز هست. این کتاب، شیرین، موجز، با روح و هوشمندانه نوشته شده است. زیارت قبول؛ عزیز نویسنده! زیارت قبول۷۰/۱۲/۱۰»